Waarom jij niet de beste zorg krijgt: pleidooi voor één geneeskunde (deel 1)

Je kunt ook niets, zegt ze kattend tegen haar echtgenoot. Nieuwe buren op de camping. Geanimeerd zit ik in mijn klapstoel met mijn vrouw naar dit schouwspel te kijken. Het opzetten van hun voortent blijkt geen succes. Jij zou die stok toch vasthouden, bromt hij terug. Na een uur stoppen ze hun ongecoördineerde strijd en nemen een kop koffie.

Gebrek aan de juiste aanpak.

Oorsprong reguliere geneeskunde

Voor 1900 waren infectieziekten doodsoorzaak nummer één. In 1928 werd penicilline ontdekt. Door de ontdekking van de antibiotica leek de arts op de stoel van God te zitten. Een arts maakte doodzieke mensen in een paar dagen beter. Het was een wonder.

Aanpak reguliere geneeskunde

Infectieziekten komen gelukkig steeds minder voor. Als ze wel optreden is de reguliere geneeskunde duidelijk de expert op dit gebied. Daarnaast hebben technologische ontdekkingen in de geneeskunde veel vooruitgang gebracht. Techniek en geneeskunde zijn hand in hand gegaan. Technologie zoals scans en operatieapparatuur geven veel mogelijkheden. Het maakt de sterke symptoomgerichte reguliere geneeskunde expert op het gebied van de acute geneeskunde. Ze hebben de beste oplossing bij een gebroken been, een blindedarmontsteking of een hartinfarct en vergroten zo jouw overlevingskans. Zonder deze ontwikkelingen en vooruitgang zaten we nog in de Middeleeuwen.

In mijn opleiding geneeskunde heb ik veel over het menselijk lichaam geleerd. Ik heb me altijd verwonderd over de structuur en stofwissseling van het menselijk lichaam. Alles in jouw lichaam werkt samen en ik leerde welke afwijkingen er allemaal kunnen optreden.

3. klachten zijn niet behandelbaar of klachten verdwijnen vanzelf

En toch worden steeds meer mensen ziek. Niet door infectieziekten, maar door niet-besmettelijke welvaartsziekten. Ruim 95 procent van deze ziekten wordt door een verkeerde, ongezonde leefstijl veroorzaakt. De secretaris van de Verenigde Naties gaf in september 2011 zelfs aan dat chronische welvaartsziekten (ouderdomssuiker, hart- en vaatziekten, dementie, kanker) tegenwoordig een grotere bedreiging vormen voor ontwikkelingslanden in de Derde wereld dan acute infectieziekten.

Chronische aandoeningen ontstaan juist over langere tijd. Enkele voorbeelden:

– fibromyalgie / CVS

Beperkingen reguliere geneeskunde

De reguliere geneeskunde is geen expert op het gebied van niet-infectieuze welvaartsziekten. Het is toch logisch dat als een ziektebeeld door een ongezonde leefstijl wordt veroorzaakt, dat je een gezonde leefstijl als medicijn voorschrijft? Helaas gebeurt dat vandaag nog niet.

Het is alsof je de reddingsbrigade (acute noodzorg op het strand) vraagt hoe je moet zwemmen of een sterk schip moet bouwen. De reguliere geneeskunde verleent acute noodzorg bij gezondheidsproblemen, maar heeft geen visie op gezond leven in de huidige maatschappij of op hoe je een sterk lijf met een gezonde leefstijl kunt bouwen.

Simpel samengevat heeft de reguliere geneeskunde 5 beperkingen:

In de artsenopleiding komen voeding en leefstijl helaas niet aan bod. Artsen in de reguliere geneeskunde kunnen dan ook niet meer dan de schade van een chronische ongezonde leefstijl proberen te beperken met medicijnen en operaties. Genezen komt weinig voor, omdat de expertise van de reguliere geneeskunde op een compleet andere fundering rust. In het infectietijdperk ontstond de aanpak for every ill a pill. Bij niet-infectieuze aandoeningen slaan medicijnen met anti, inhibitor of blocker helaas de plank mis.

Medicijnen vormen een belasting voor het lichaam, omdat ze processen in de ontspoorde stofwisseling blokkeren. De oorzaak van de ontsporing wordt meestal niet behandeld. De metabolische flexibiliteit wordt beperkt en dit veroorzaakt meestal op de lange termijn andere klachten, en hiermee andere medicijnen. Het is een vorm van medische verschuifkunde. Helaas is deze schade niet altijd beperkt, want per jaar sterven 17.000 tot 20.000 mensen per jaar als gevolg van medische fouten of bijwerkingen. Het aantal meldingen van medische missers van ziekenhuizen is de laatste jaren ook flink gestegen.

Chronische aandoeningen ontstaan over langere tijd. Aan de basis staan ontspoorde systemische werkingsmechanismen, zoals bijvoorbeeld insulineresistentie, laaggradige ontsteking of een desynchronisatie van de hypothalamus waar door de reguliere geneeskunde niets aan wordt gedaan. De kennis van het totale plaatje en samenhang ontbreekt.

Binnen de reguliere geneeskunde zijn veel subspecialisaties. Iedere specialist zit op zijn eigen eiland. En weet alles van een heel klein beetje. Dus weet van heel veel niets.

Daarnaast mag je als patiënt mag je ook slechts één klacht op het spreekuur van de huisarts presenteren, terwijl de samenhang tussen verschillende klachten een juist beeld geeft van de oorzaak. Anders geformuleerd: je zou nooit moeten starten met een behandeling als je de rode draad niet ziet of snapt. Het is niet vrijblijvend om een onderdeel te behandelen, omdat alles in het lichaam samenhangt (wat we bijwerkingen noemen. Eigenlijk bestaan er geen bijwerkingen. Er bestaan wel werkingen op plaatsen in het lichaam waar je ze liever niet wilt hebben. Maar het enzym wat je met medicatie bijvoorbeeld in de huid blokkeert, zit ook in de lever en de spieren. Daar ontstaan dan ook signalen die we niet willen).

Op dit moment bestaat er geen Evidence Based Medicine, maar een Evidence Biased Medicine. Er wordt alleen maar onderzoek gedaan op gebieden waar handel is. Als iets niet wetenschappelijk is bewezen, betekent dit nog niet dat het niet waar is. Het boek Dodelijke Medicijnen schetst een ontluisterend en zorgwekkend beeld. Helaas is Medicijnen nog steeds een naam die de inhoud van de artsenopleiding beter dekt dan geneeskunde.

Artsen zitten gevangen in een verkeerd systeem waar juridische gevolgen erg belangrijk zijn. Dus volg het protocol en je bent juridisch onschendbaar. Het is een vorm van defensieve geneeskunde, een ontwikkeling die uit Amerika is komen overwaaien. De toename van de defensieve geneeskunde zorgt voor het verdwijnen van het menselijke aspect, namelijk de mogelijkheid om af te wijken van een bestaand protocol.

Het compromis is het zoeken naar mogelijkheden om mensen beter te maken waarmee je geld kunt verdienen. Nu gaat bijna al het geld op aan de bestrijding van ziekten namelijk 96 procent – in plaats van preventie (dus de overige 4 procent).

Nieuwe geneeskunde

Dit is het eerste deel van deze blog, het tweede (en laatste) deel vind je via deze link.