Welke pijn kies jij?

In het leven is er één zekerheid: verandering. Of je nu wilt of niet, je moet je constant aanpassen aan een veranderende omgeving.

Mensen kunnen prima veranderen, maar willen niet (door een ander) veranderd worden. Misschien herken jij dit ook. Als iemand mij vertelt wat ik MOET doen, kom ik onbewust in opstand. Dat maak ik zelf wel uit, denkt mijn hoofd dan.

En dan doe ik dus vaak het tegenovergestelde.

Onze eigen weg gaan.

De wetenschap verwoordt het zo: de mens wil autonoom zijn. Het betekent keuzes maken met onze vrije wil.

Het gebrek aan ethiek

Je hebt drie instincten die je kwetsbaar maken in de huidige maatschappij. Deze instincten worden namelijk door commerciële partijen vermarkt (ja, er wordt heel veel geld verdiend aan de zwakke plekken in ons DNA):

Het eerste instinct: een voorkeur voor zoet en zout

Voor de opening van hun nieuwe winkel stonden s nachts honderden mensen te wachten, omdat de eerste 100 klanten een jaar lang gratis donuts kregen. Jippie!

Maar dan kun je wel lekker iedere dag een donut eten met ingrediënten als drop, stroopwafel, zoethout, hagelslag, Duo Penotti en Old Amsterdammerkaas… Ik sla even over. (de marketingactie was denk ik vooral strategisch. Het leverde enorm veel nationale publiciteit op, terwijl 365 donuts voor de inkoopprijs bijna niets kosten. Beter een actie waar iedereen over praat, dan een kleine advertentie kopen voor 2500 euro in een nationale krant. En de kracht van marketing werkte.)

Het tweede instinct: een voorkeur voor lui-zijn

N.B. Ik zeg niet dat comfort slecht is, maar te veel comfort zorgt voor verlies van spiermassa, en dit zorgt weer voor verlies van gezondheid. We leven in het land der softies door al het gemak. Een beetje gemak is fantastisch, te veel gemak maakt je zwakker.

Het derde instinct: een voorkeur voor prikkels

De prijs van vrije keuzes

We willen niet veranderd of betutteld worden. De overheid trekt op gezondheidsgebied zijn handen terug, omdat de burger een vrije keuze moet hebben.

In werkelijkheid is dit een illusie.

Voor sigaretten en alcohol is strenge wetgeving, niet voor geraffineerde suiker. De politiek in Brussel is helaas één grote lobbycratie en het afschaffen van suiker heeft veel te veel economische gevolgen. Of anders gezegd: het grote geld van de voedingsindustrie houdt de juiste wetgeving tegen (lees: koopt Europarlementariërs om).

Ik snap niet dat de overheid het onverantwoordelijke gedrag van veel commerciële partijen toestaat die onze instincten vermarkten, en hiermee de gezondheid van velen schaden. De overheid faalt in het beschermen van de volksgezondheid. En zo is er een onethisch systeem ontstaan. Een systeem waarin kunstmatige voeding, comfort en ziekte verdienmodellen zijn geworden.

Revolutie van onderaf

Ik geloof niet dat er op korte termijn een revolutie van bovenaf komt, dus via Brussel en de politiek. Ik geloof wel dat er een revolutie van onderaf bezig is.

Een revolutie van hart tot hart.

Ik wil je uitnodigen om ook aan deze revolutie deel te nemen.

Want helaas komen de meeste mensen pas in actie als er noodzaak is. Als ze hun gezondheid verloren zijn.

Als er pijn is. Als ze hun gezondheid dreigen kwijt te raken.

Het is zo jammer dat we onze gezondheid en geluk zo voor lief nemen. Dat we niet een ingebouwd mechanisme hebben dat preventief in actie komt.

Het tegendeel is waar.

We moeten een burn-out krijgen voordat we meer gaan ontspannen.

Pijn is onlosmakelijk met het leven verbonden

Er bestaat geen groei zonder pijn.

Besef dat alles wat belangrijk of duurzaam is meestal onder een dun laagje pijn ligt.

Om morgen op jouw koers te blijven moet je vandaag iemand teleurstellen (of meebuigen met een ander en afwijken van je eigen koers).

Morgen is het terrein van het mensbrein. Het motto van het verstandige mensbrein is: een gezonde toekomst komt voort uit de juiste keuzes vandaag. Ik leid vandaag, en lijdt morgen niet.

Vandaag is het terrein van het oerbrein. Het motto van het instinctieve oerbrein is: ik leef vandaag en kies voor de makkelijkste keuze. Ik lijd morgen.

Het mensbrein wil groeien, en uit de comfortzone.

Als je het oerbrein dus je instincten volgt, word je vermoeider, prikkelbaarder, dikker en zieker. Je moet door een dikke laag pijn om je verloren gezondheid weer terug te winnen.

Als je het mensbrein dus je verlangen en je verstand volgt, moet je de comfortzone uit, wat spannend is. Je moet door een dun laagje pijn om datgene wat belangrijk of duurzaam is te bereiken.

Welke weg je ook kiest, er is vroeg of laat pijn. Pijn is onderdeel van het leven.

Een dun laagje pijn van een dominant mensbrein. Leiderschap.

Ik hoop dat je de juiste pijn kiest.

Wil jij liever een dun laagje pijn, kiezen voor wat belangrijk is en leider worden?